3ο Περιμένουμε ή προετοιμάζουμε τον ένα Καλλικράτειο Δήμο

Τοπικό Σύμφωνο Ανάπτυξης.

Η αδήριτη ανάγκη για ένα τοπικό Σύμφωνο ανάπτυξης, για ένα τοπικό κοινωνικό συμβόλαιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης πρέπει να αποτελέσει πρωταρχικό στόχο όλων των τοπικών πολιτικών δυνάμεων, όλων των οργανωμένων φορέων κοινωνίας και οικονομίας.
Το παλαιό τροπάρι ότι για όλα φταίει το Αθηνοκεντρικό κράτος συνήθως συνοδεύεται με την ανάθεση σε αυτό το κράτος και κάθε ελπίδας και κάθε προσμονής.
Αύτή η ανάθεση ουσιαστικά σημαίνει άρνηση να αναλάβουμε σε τοπικό επίπεδο τις ευθύνες που μας ανήκουν.

Υπάρχει τοπική οικονομική ηγεσία; Ποια πρόταση έχει για τη τοπική ανασυγκρότηση;
Υπάρχει τοπική πνευματική ηγεσία; Ποια πρόταση έχει για την αναγέννηση της πολιτικής ζωής και ηγεσίας, για την ανασυγκρότηση των θεσμών;
Υπάρχει πολιτική ηγεσία , ποια πρόταση έχει για την ανασυγκρότηση της τοπικής οικονομίας;
Ο πραγματικός αναπτυξιακός διάλογος δέσμευσης, ο διάλογος μέσα από τη ΠΡΑΞΗ μπορεί να καταστεί η Λυδία Λίθος όπου θα αποδεικνύεται η βούληση αλλά και η δυνατότητα του κάθε φορέα, επαγγελματικού, επιστημονικού, πολιτιστικού πολιτικού, να προσφέρει κάτι για την έξοδο από τη κρίση.
Έξοδο από τη κρίση μιας τοπικής Οικονομίας δεν μπορεί να υπάρχει
- με το πόλεμο όλων εναντίον όλων
- με ανυπαρξία συνεργασίας μεταξύ φορέων, κλάδων, τομέων, μιας τοπικής κοινωνίας και οικονομίας.


Τοπικός Συλλογικός Νους
===================

Καμία έξοδος από τη κρίση δεν μπορεί να επιτευχθεί αν οι τοπικές δυνάμεις, τα τοπικά συμφέροντα δεν την σχεδιάσουν δεν τη προγραμματίσουν, δεν δεσμευτούν να την υλοποιήσουν.
Χωρίς την ύπαρξη και λειτουργία ενός τοπικού συλλογικού Νου δεν μπορεί να υπάρξει τοπικός αναπτυξιακός σχεδιασμός-προγραμματισμός.
Είναι πια προφανές ότι η κοινωνία και η οικονομία δεν μπορούν πια αν προχωρούν με υποτιθέμενο αυτόματο πιλότο.
Η κυρίαρχη η κατεστημένη πολιτική κουλτούρα της παντελούς έλλειψης συνεργασίας ,θεσμοθετημένου αναπτυξιακού διαλόγου, οδήγησε και οδηγήθηκε στη καταστροφική κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Στην αδυναμία ακόμα και να θάψουμε τα σκουπίδια μας.
Η κυρίαρχη, κατεστημένη, αντίληψη για τη τοπική ανάπτυξη για το τοπικό προγραμματισμό, οδήγησε στη σημερινή κρίση και παρακμή της τοπικής οικονομίας.
Ο ένας Δήμος αποτελεί πρόκληση για την ανάπτυξη ενός τοπικού Συλλογικού Νου, που θα λειτουργοί στο πλαίσιο ενός θεσμοθετημένου δημοκρατικού τοπικού αναπτυξιακού διαλόγου. Ενός διαλόγου που θα δεσμεύει όλους τους συμμετέχοντες στις αποφάσεις της εκάστοτε πλειοψηφίας αλλά θα διασφαλίζει το δικαίωμα και την πρόσβαση στα μέσα που θα επιτρέπουν στη μειοψηφία να γίνεται πλειοψηφία. Ο ένας Δήμος αποτελεί πρόκληση για τη διαμόρφωση ενός συμμετοχικού αναπτυξιακού μοντέλου, του συμμετοχικού μας πολιτισμού και των θεσμών συμμετοχής.
Αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα από τον τρόπο που θα πάμε στις εκλογές , το τρόπο που θα φτιάξουμε τις δημοτικές παρατάξεις το τρόπο που θα φτιάξουμε τα προγράμματα των παρατάξεων τον τρόπο που θα λειτουργήσουμε τις παρατάξεις. Αν είναι ο ίδιος με αυτό που ακολουθήσαμε μέχρι χθες τότε και αυτή η προσπάθεια θα πάει χαμένη. Βέβαια ο κίνδυνος υπάρχει. Ακόμα και στη κόλαση που ζούμε ο καθένας θα κάνει ότι νομίζει ότι τον βολεύει, ότι έκανε πάντα. Όσοι και όποιοι μαγειρεύουν το Καλλικράτη, στα τσουκάλια και τις κουζίνες του χθες, εγκληματούν.
Ο τόπος δεν αντέχει άλλα παιχνίδια μικροφιλοδοξιών και ιδιοτέλειες.
Πριν είναι πολύ αργά, ας ετοιμαστούμε για τους δυσκολότερους καιρούς που έρχονται. Η αναπαραγωγή του χθες δεν θα επισύρει μόνο της ιστορίας την καταδίκη αλλά και την οργή της κοινωνίας. Οφείλουμε στα παιδιά μας κάτι πολύ καλύτερο από ότι τους δίνουμε .Μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’αυτό το χρέος

Γ.Σκλαβούνος.