Ποιοι και γιατί φοβούνται τον ΕΝΑ ΔΗΜΟ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ

Μπροστά στα κρίσιμα Διλήμματα (ανέκαθεν στην Ιστορία) οι Μάσκες πέφτουν.

Όταν τεθεί το κρίσιμο δίλημμα , είναι η ώρα να αποφασίσεις τι και γιατί θα στηρίξεις, τι και γιατί θα αρνηθείς.
Ο ένας Δήμος ανά Νησί δεν είναι απλή πρόταση. Η άρνηση ή η αποδοχή της έχει καθοριστική , για τη τραγική πορεία των πραγμάτων, σημασία.
Ένας Ισχυρός Νησιωτικός Δήμος και Δήμαρχος ανά Νησί, στη Κέρκυρα, στη Ρόδο, τη Κεφαλονιά, τη Μυτιλήνη κτλ. σημαίνει:

1/ Ισχυρούς Νησιωτικούς Δημάρχους απέναντι στη Κεντρική Εξουσία.

2/ Ισχυρούς Δήμους και Δημάρχους απέναντι στο Περιφερειάρχη της μικρής ή μεγάλης Περιφέρειας.

3/ Ένα δίκτυο ισχυρών Δήμων και Δημάρχων οι οποίοι θα μπορούν να παρεμβαίνουν αποτελεσματικά τόσο στη χάραξη όσο και την ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

4/ Σημαίνει Αλλαγή στη σχέση και τους ρόλους του Βουλευτή, του Περιφερειάρχη του Δημάρχου.

Οι Δήμαρχοι των ισχυρών Δήμων δεν θα έχουν την ανάγκη διαμεσολάβησης του βουλευτή για να εξασφαλίσουν την εύνοια του Περιφερειάρχη. Δεν θα συναγωνίζονται για την εύνοια του Περιφερειάρχη.
Δεν θα ταπεινώνονται να λειτουργούν ως μεγαλοπελάτες στο πελατειακό σύστημα των βουλευτών και θα απαλλαγούν και αυτοί και οι Βουλευτές από τηλεγραφήματα του τύπου <κατόπιν ενεργειών μου >

Ο Βουλευτής θα βρει το ρόλο που του ανήκει και του αξίζει στη Νομοθετική Εξουσία. Θα κριθεί και θα αξιολογηθεί επιτέλους με κριτήρια προσφοράς στη Βουλή, στο Έθνος με κριτήρια προσφοράς στις κοινωνικές και τις εθνικές προτεραιότητες , τις προτεραιότητες πολιτικής της Περιφέρειας και του τόπου του.
Η ριζική αναβάθμιση της θέσης του Δημάρχου θα επιφέρει αναγκαστικά τη ριζική αναβάθμιση του βουλευτή.
Θα απαλλάξουμε επιτέλους το Βουλευτή μας από το ρόλο του Τοπικού CAPO
H ανάδειξη ισχυρών Δήμων και Δημάρχων θα οδηγήσει αναγκαστικά στη συγκρότηση μιας νέας γενιάς ισχυρής τοπικής ηγεσίας σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια-Περιφέρεια.
Αυτή η νέα γενιά αυτοδύναμης ισχυρής τοπικής ηγεσίας που θα στηρίζεται και θα λογοδοτεί στη Βάση της θα αποτελέσει την απαρχή ανάδειξης μιας νέας εθνικής ηγεσίας που δεν θα την αναδεικνύουν τα τηλεοπτικά παράθυρα και οι Χριστοφοράκοι. Το κέντρο πολιτικού βάρους θα αρχίσει να μεταναστεύει από το Κολωνάκι και να ριζώνει στα περιφερειακά μας κέντρα. Μια τέτοια ηγεσία αρθρωμένη σε μια πανίσχυρη ΚΕΔΚΕ θα αποτελεί όχι μόνο πόλο αποτελεσματικής πίεσης προς την εκάστοτε Κυβέρνηση αλλά πηγή ανανέωσης , ανάδειξης δυνάμεων και για το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Αναγέννηση σε κάθε παρηκμασμένο κόμμα.
Τι συμβαίνει λοιπόν με τους πάλαι ποτέ λαλίστατους κριτές του Αθηνοκεντρικού κράτους; Θα το αντιμετωπίσουμε καλύτερα με 3,4 ή 5 δημάρχους στα Νησιά;
Κάποιοι, πολύ τοπικιστές, έφτασαν στο σημείο να υποστηρίζουν σοβαρά ότι είναι θέμα γοήτρου και φιλότιμου.
Γιατί στη Κρήτη λένε τόσοι Δήμοι ανά Νομό, γιατί στην Εύβοια και όχι στη Κέρκυρα, τη Ρόδο, τη Μυτιλήνη , τη Κεφαλονιά …
Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι οι βουλευτές της Κρήτης, συνηθισμένοι στη πολιτική της πολιτικής κουμπαριάς , φοβούνται εν δυνάμει ανταγωνιστές και αντί ΔΗΜΑΡΧΩΝ φρόντισαν να διατηρήσουν τα πολλά δημαρχάκια(κατά το κρητικό ακης) για νάχουν εύκολους κομματάρχες.Καλό είναι να κοιτάζουμε και πέρα από την αυλή μας.
Σημασία έχει που εστιάζουμε τη ματιά μας και με τι μάτια κοιτάζουμε.
Ο Καλλικράτης έρχεται να δώσει την ευκαιρία για ριζική αναδιάρθρωση του συστήματος εξουσίας και την αναπαραγωγή εξουσίας στη Χώρα.
Ας μην το μετατρέψουμε σε εικόνα και ομοίωση του παλιού καλού εαυτού μας.
Ας κρατήσουμε , ας αξιοποιήσουμε στο έπακρο όλα όσα καλά προσφέρει ο Καλλικράτης κυρίως τους ισχυρούς Δήμους, τον έλεγχο, την διαφάνεια.
Ας βελτιώσουμε ότι χωράει και χρειάζεται βελτίωση, Βελτίωση χρειάζεται η διαβούλευση των Δημοτικών Συμβουλίων και οργανωμένων κοινωνικών φορέων.
Βελτίωση χρειάζεται ο ρόλος των κοινοτήτων (τοπικών ,δημοτικών) , οι αρμοδιότητες τους, με στόχο να αναγεννηθεί και να ενισχυθεί η τοπική συμμετοχή.
Ο «Καλλικράτης» δεν τόλμησε να αγγίξει τη μεγαλύτερη πληγή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το θεσμό της παράταξης, τη λειτουργία της και τη σχέση με το θεσμό του κόμματος, τη πολύπαθη αυτονομία της Αυτοδιοίκησης.
Ο Αρρωστημένος θεσμός τους κόμματος επιμένει να διατηρεί μια νόθα σχέση με τις Δημοτικές παρατάξεις. Οι παρατάξεις σήμερα δεν είναι ούτε αυτόνομες, ούτε κομματικά ελεγχόμενες.
Λειτουργούν από τη συγκρότηση τους τις παραμονές των εκλογών μέχρι την επόμενη των εκλογών.
Χωρίς καμία οργανική σχέση με τοπικά κοινωνικά επαγγελματικά συμφέροντα, χωρίς πραγματική οργανική σχέση με τα κόμματα υπό τη σημαία των οποίων εξελέγησαν.
Οι παρατάξεις παραμένουν ένας νόθος θεσμός και επιβάλλεται να αποκτήσει σαφή ταυτότητα.
Η θα είναι κομματικές και θα λογοδοτούν στο κόμμα τους και το κόμμα τους θα λογοδοτεί στη κοινωνία ή θα είναι αυτόνομες και θα λογοδοτούν στην οργανωμένη κοινωνία των πολιτών.
Μέχρι και τότε αυτοί που φοβούνται τον ΕΝΑ ΔΗΜΟ ανά Νησί είναι όσοι:
Δεν επιθυμούν ισχυρή τοπική πολιτική εξουσία και εκπροσώπηση.
Προτιμούν κατακερματισμό και αναποτελεσματικότητα στο σχεδιασμό , το προγραμματισμό , την ανάπτυξη. Όσοι βολεύονται με το ΣΗΜΕΡΑ .
Όσοι προτιμούν μια υποταγμένη , αδύναμη περιφέρεια στη κεντρική εξουσία.
Όσοι προτιμούν Δημάρχους- Κομματάρχες.
Βεβαίως θα είναι δύσκολη δουλειά της μετάβασης από το μίζερο σήμερα στο αύριο.
Μήπως όμως δεν θα είναι περισσότερο δύσκολο, κατά πως έχουμε μάθει και ξέρουμε, να βρουν τη νέα κοινή τους έδρα οι δύο ή τρεις ή τέσσερις νέοι δήμοι; Δεν θα επαναλαμβάνεται ο τραγέλαφος να μη βρίσκουμε τόπο για τις οχλούσες χρήσεις και τα σκουπίδια…..
Κοινή λογική , καλές και επιτυχημένες πρακτικές, διδάσκουν ότι με ενότητα σχεδιασμού και προγραμματισμού μπορείς σε μια περιοχή που θα επιβαρυνθεί με οχλήσεις χρήσης να δοθούν επίσης επαρκή ανταλλάγματα που θα καθιστούν αποδεκτή και χρήσιμη τη λύση.
Τον ένα Δήμο ανά νησί, φοβούνται όσοι είναι ερωτευμένοι με το σήμερα, την Οικονομία του σήμερα, τη Διαφάνεια του σήμερα, την Αποτελεσματικότητα του ΣΗΜΕΡΑ…..




Γ.Σκλαβούνος