ΝΑ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

ΑΠΟ ΣΠΥΡΟ ΡΙΚΟ



Έγραφα τις προάλλες ότι η Κέρκυρα, ως τουριστικός προορισμός, διαθέτει τόσα πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, η πλειοψηφία των οποίων απορρέει από την πλούσια πολιτιστική και ιστορική της παράδοση, ώστε πολύ άνετα θα μπορούσε να στηθεί μια ολόκληρη «βιομηχανία», για να επιτευχθεί επιτέλους και ο στόχος της διασύνδεσης πολιτισμού και τουρισμού. Είχα φέρει μάλιστα ως παράδειγμα το γεγονός ότι η Κέρκυρα είναι η γενέτειρα του συνθέτη του Ολυμπιακού ύμνου, του συνθέτη του Εθνικού μας ύμνου και βεβαίως η γενέτειρα του πρώτου Κυβερνήτη του νεοελληνικού κράτους.

Με βρίσκει φίλος, εγκάρδιος, και με ρωτά, με περιπαικτικό τρόπο, περισσότερο για να με ιντριγκάρει, «Για πες μου ρε, εσύ που τα ξέρεις όλα, πως θα στηθεί αυτή η βιομηχανία;».

Θα προσπαθήσω, με λίγα λόγια, να εξηγήσω πως μπορεί να στηθεί….ολόκληρη «βιομηχανία;». Πολύ περισσότερο τώρα, που πλέον υπάρχει και το «υπόβαθρο», μετά την ένταξη μας στην Ουνέσκο. Εδώ πάνω, θα πρέπει να «στηθεί» η νέα ταυτότητα του κερκυραϊκού τουρισμού, ως απάντηση στο all inclusive.

Έχουμε και λέμε. Το 2008 είναι Ολυμπιακό έτος, έτσι; Σωστά. Στην Κέρκυρα, έχουμε το προνόμιο να έχει γεννηθεί ο συνθέτης του Ολυμπιακού ύμνου ο Σπύρος Σαμάρας. Για την ιστορία να πω, ότι ο Ολυμπιακός ύμνος πρωτοπαίχτηκε στις 25 Μαρτίου του 1896 κατά την αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων. Τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει για να αξιοποιήσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα, για την προβολή του νησιού μας; Οφείλαμε να πάμε σε όλες τις διεθνείς τουριστικές εκθέσεις με «σημαία» μας αυτό το γεγονός. Γαμώτο, ο Σαμάρας γεννήθηκε εδώ και όχι στο Τζιμπουτί. Ούτε στη Βαρκελώνη, ούτε στο Κάνσας, ούτε στη Λαπωνία. Είναι θεία τύχη, που γεννήθηκε σε αυτό το «κωλονήσι», ο άνθρωπος που έγραψε τον Ολυμπιακό ύμνο, στο άκουσμα του οποίου υποκλίνονται εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτό το γεγονός, ιδιαίτερα σε μια Ολυμπιακή χρονιά, είναι αξιοποιήσιμο, για έναν τουριστικό προορισμό, ο οποίος επιθυμεί να συνδέσει τον πολιτισμό του και την ιστορία του με τον τουρισμό. Να συνδέσει, το χθες με το σήμερα. Εκτός και αν δεν θέλουμε. Και στο κάτω, κάτω, πρέπει να είμαστε υπερήφανοι.

Οφείλουμε να είμαστε υπερήφανοι, να αναδεικνύουμε αυτή την παρακαταθήκη που μας άφησαν οι πρόγονοι μας, και παράλληλα, να αναδεικνύουμε και το σήμερα. 20 Φιλαρμονικές και 10.000 μουσικοί σε ένα νησί 120.000 κατοίκων, δεν είναι λίγο. Κάθε άλλο. Για το βιβλίο Γκίνες είναι. .

Παράλληλα, θα μπορούσαμε σε συνεργασία με το τμήμα Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου και με την Χορωδία της Κέρκυρας, να βγάζαμε ένα cd με το πλούσιο έργο του Σπύρου Σαμάρα. Η όπερα Φλόρα Μιράμπιλις και η Ρέα, η τριλογία αυτή που θεωρείται το κορυφαίο έργο του, αλλά και άλλα έργα, έτυχαν διεθνούς αναγνώρισης. Το 1886 όταν ο Σαμάρας ανέβασε στο Μιλάνο την Μιράμπιλις, ξεσηκώνοντας όλο το Μιλάνο. Προσέχτε τώρα, Πήγαμε, αν δεν κάνω λάθος, πριν λίγο καιρό στην τουριστική έκθεση στο Μιλάνο. Ε, και; Τουμπεκί. Και μην «τολμήσει» να ρωτήσει κανείς, πως θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για την τουριστική προβολή αυτό το γεγονός;

Στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου, μπορούσαμε να αναθέσουμε την έκδοση ενός λευκώματος για το έργο και τη ζωή του Σπύρου Σαμάρα. Κάτι ανάλογο θα μπορούσαμε να κάνουμε για τον Μάντζαρο και κάτι παρεμφερές για τον Ιωάννη Καποδίστρια. Θα μπορούσαμε επίσης να κάνουμε ένα δίκτυο μουσειακών επισκέψεων στους χώρους που γεννήθηκαν, έζησαν και έδρασαν αυτοί οι επιφανείς Κερκυραίοι. Να «δείχνουμε» στους επισκέπτες μας, το σπίτι που γεννήθηκαν και έζησαν, το σχολείο που πήγαν και τα λοιπά. Έτσι κάνουν στο Σάλτσμπουργκ για τον Mozart, στη Βενετία για τον Γκολντόνι και ούτω κάθ' εξής. Και αν δεν υπάρχουν πλέον αυτοί οι χώροι, να τους εφεύρουμε, όπως έκαναν οι Βερονέζοι, οι οποίοι βάφτισαν ένα πανδοχείο σαν το σπίτι της Ιουλιέτας και τώρα χιλιάδες επισκέπτες πηγαίνουν να δουν το μπαλκόνι που έβγαινε για να δει τον Ρωμαίο.

Τα cd's, τα λευκώματα, τα «λάβαρα», τις γκραβούρες και ότι άλλο κατεβάσει η κούτρα μας, να τα πουλούν τα καταστήματα της παλιάς πόλης, και όχι να πουλούν τσολιαδάκια από την Ταιβάν!!!!!

Παράλληλα, για να βάλλουμε και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο «παιγνίδι», θα μπορούσαμε να διοργανώνουμε ετήσια επιστημονικά συνέδρια, με παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, γι' αυτούς και για τους άλλους επιφανείς κερκυραίους. Με αυτόν τον τρόπο θα ενισχύαμε και τον συνεδριακό τουρισμό. Απορώ πως δεν έχουμε εκμεταλλευτεί το γεγονός, κάτι που θα έκαναν οι ανταγωνιστές μας, ότι εδώ έζησε για δυο περίπου χρόνια ο Θερβάντες, ο συγγραφέας του Δον Κιχώτη, όντας τραυματίας μετά την ναυμαχία της Ναυπάκτου. Εδώ άρχισε να γράφει το «Ταξίδια στον Παρνασσό». Απορώ γιατί ο Δήμος Κερκυραίων, ο δήμος της Ουνέσκο παρακαλώ, δεν έχει κάνει, όπως έχω προτείνει χρόνια τώρα, «ιστορικές διαδρομές» στην παλιά πόλη. Έτσι θα ζήσουν τον «μύθο» τους οι επισκέπτες. Να δουν το Μοναστήρι που έζησε ο Θερβάντες, για παράδειγμα. Ο Θερβάντες συμμετείχε και στην πολιορκία της Κέρκυρας το 1570 από τους Τούρκους. Θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε ένα δρώμενο, καλύτερο από την Βαρκαρόλα. Όπως κάνουν οι Βενετοί με την Ρεγκάτα τους και πηγαίνουν οι κουτόφραγκοι και χαζεύουν. Καλά δεν αναφέρομαι στα λευκώματα και στα σουβενίρ που θα μπορούσαμε να παράξουμε και να πουλήσουμε στους ξένους. «Βιομηχανία» γαρ.

Επανέρχομαι στον Σ. Σαμάρα. Κάτι πρακτικό. Θα μπορούσαμε, την ημέρα έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, όταν όλη η υφήλιος θα υποκλίνεται ακούγοντας τον Ολυμπιακό ύμνο του Σπύρου Σαμάρα, να διοργανώναμε, σε συνεργασία με τους τουρ οπερέιτορς και τους ξενοδόχους, μια μεγαλοπρεπή βραδιά στην κάτω πλατεία, πολιτιστικού και αθλητικού περιεχομένου. Με όλες τις φιλαρμονικές μας και την χορωδία της Κέρκυρας και με τους αθλητές μας να κάνουν επίδειξη σε κάποια Ολυμπιακά αγωνίσματα, για παράδειγμα λέω το επί κοντώ.

Έτσι οι επισκέπτες μας θα ….. ζήσουν τον μύθο τους. Αυτός είναι, κύριε Νομάρχη, βιωματικός τουρισμός.

Αυτά όφειλε ο ΚΕΟΤ, να τα σχεδιάσει και να τα υλοποιήσει στο πλαίσιο του στρατηγικού σχεδιασμού, που στερείτε ο κερκυραϊκός τουρισμός.

Η Νομαρχία, ο Δήμος, η ΤΕΔΚ, το Επιμελητήριο τι κάνουν;

Καλά, δεν λέω αυτό που έχω πει πρώτος, ως συνήθως, και έχουν ήδη αρχίσει οι φίλοι μου, να το «κλέβουν». Θα έπρεπε να είχαμε πιέσει το Υπουργείο Πολιτισμού και την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, να προσκαλούν τις δικές μας Φιλαρμονικές, στις εκδηλώσεις αφής της Ολυμπιακής Φλόγας, τόσο στην Ολυμπία όσο και στο Καλλιμάρμαρο. Αυτό είναι αυτονόητο. Εμείς όμως, δεν το έχουμε πράξει.

Είπα μια σκέψη και μια πρόταση, από τις χίλιες που υπάρχουν, και που θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε.

Να πως στήνεται ολόκληρη «βιομηχανία». Αλλά για να τα κάνει αυτά κάποιος, και πολλά άλλα, δεν θα πρέπει να «κοιμάται».

Ξυπνήστεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!



Υ.Γ